''จงเปลี่ยนความคิดของคุณ แล้วโลกของคุณจะเปลี่ยนไป'' นอร์แมน วินเซนต์ พีเล
ตลอดวันหยุดสุดสัปดาห์ แซนดราง่วนอยู่กับการจัดห้องเรียนของเธอ ซึ่งเธอเฝ้าแต่จัดแล้วจัดอีก ตกแต่งด้วยแผ่นป้ายสุภาษิคำคม จัดโต๊ะ
นักเรียนในรูปแบบที่เธอคาดว่านักเรียนจะได้รับผลสูงสุดจากการสอนของเธอท้ายที่สุดเธอนั่งลงบนม้านั่งหน้าห้อง มองสำรวจไปทั่ว ๆ
เยี่ยมมาก
ห้องเรียนห้องแรกของเธอต้องดีเยี่ยม
เธอจมอยู่ในความคิด จินตนาการถึงเหตุการณ์ที่จะเกิดขี้น เธอเห็นภาพเด็กนักเรียนชั้นประถม 6 ทั้ง 25 คน ตามรายชื่อในแผนการสอน
กรูกันเข้ามาในห้อง นักเรียนเหล่านี้คือลูกศิษย์ของเธอ เด็ก ๆ คงจะจ้องมองเธออย่างระแวดระวังเมื่อเธอเดินไปที่หน้าห้อง พวกเขาอาจจะงุนงง
เมื่อเธอค่อย ๆ เขียนชื่อเธอบนกระดาน แต่ไม่น่าจะมีปัญหา เธอหวังว่าตัวสะกดที่ชวนงงจะช่วยให้บรรยากาศเป็นมิตรขึ้น
นี่คือช่วยเวลาที่เธอต้องจดจำไว้ชั่วชีวิต - เวลาที่เธอรอคอยและใฝ่ฝันถึงตั้งแต่เมื่อครั้งเธอยังเป็นเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ
แซนดราจ้องมองไปที่โต๊ะนักเรียนที่ว่างเปล่าอีกครั้งหนึ่ง เธอภาวนาด้วยใจที่เปี่ยมด้วยความหวัง ขอให้ปีนี้เป็นปีที่เต็มไปด้วยเรื่องราวที่มี
ความหมายและเป็นช่วงเวลาที่น่าจดจำสำหรับเธอและนักเรียน
แล้วคุณล่ะ ตั้งความหวังและคำอธิษฐานไว้อย่างไร
ข้อคิด
วันใดที่คุณถามตัวเองว่า ทำไมฉันจึงมาเป็นครู จงหลับตาลงแล้วนึกย้อนไปถึงช่วงเวลาในอดีตที่เคยทำให้คุณเกิดแรงบันดาลใจ
|
