|
|
|
| คุณรู้จักผมกันแล้ว คุณรู้แล้วนะ ว่าผมเป็นใคร ใช่,ผมคือ เด็กชายออทิสติก ถ้าคุณไม่ลืม ชื่อจริงของผมคือ รัฐวัฒน์ ตันมณี และชื่อเล่นของผมคือ ''ต้น'' คุณแม่ชอบเรียกผมว่า ''พี่ต้น'' คุณแม่ว่า ผมเป็นพี่เพราะผมมีน้องสาว ที่เป็นลูกของคุณแม่อีกคน คือ ''น้องปลาย'' คุณแม่ว่า คนเกิดก่อนเป็นพี่ คนเกิดทีหลังเป็นน้อง และคุณแม่ว่าผมเกิดก่อน คุณแม่ผมบอกว่า สิ่งมีชีวิตต้องเจริญเติบโต คนเป็นสิ่งมีชีวิต คุณแม่บอกว่าคุณแม่เป็นคน ผมเป็นคน เราเป็นคน ผมเป็นคน ผมเป็นสิ่งมีชีวิต ผมต้องเจริญเติบโต ผมกำลังโตขึ้น โตขึ้น และโตขึ้น คุณแม่ว่าปี พ.ศ. 2545 ผมอายุ 12 ปีนี้ 2546 ผมจะอายุเพิ่มขึ้นเป็น 13 อีก 2 ปีข้างหน้า ผมจะอายุ 15 คุณแม่ว่าคนที่อายุ 15 ขึ้นไปจะไม่เป็นเด็กชายแล้ว จะเป็นนาย คุณแม่ว่านายเป็นคำนำหน้าชื่อผู้ชายที่อายุมากกว่า 15 ปีขึ้นไป อีก 2ปี ผมก็จะเป็น นาย แล้วครับ ผมจะถูกเรียกว่า นาย รัฐวัฒน์ ตันมณี ใครๆ ก็ชอบพูดกับผมว่า ''ต้นโตแล้วไม่ทำอย่างนี้สิ'' / ''ต้นโตแล้วอย่าเล่นมือสิ''/ ฯลฯ จากซ้ายไปขวาของคุณ/คุณครูอ้อย,ผม,คุณครูต้อยและคุณครูอั๋น/นี่คือ คุณครูบางคนของผมครับ เดี๋ยวนี้ผมสูงกว่าคุณแม่ และยังสูงกว่าคุณพ่อของผมอีก...ผมสูงกว่าคุณครูอ้อย สูงกว่าคุณครูทุกคน จริงๆ ด้วย ผมโตขึ้นแล้วครับ! อันที่จริง ผมรู้สึกแปลกๆ กับอะไรๆ หลายๆ อย่างในตัวผม ผมยังพูดไม่เก่ง ผมเป็นออทิสติกที่ออกเสียงพูดได้ยากมาก ใช่,จนบัดนี้ผมยังพูดสื่อสารอะไรกับใครๆรอบๆ ตัวผมยังไม่ได้มาก หรือยังเกือบไม่ได้เลย แต่ผมรู้มากขึ้นเข้าใจมากขึ้นกับอะไรที่ใครๆ พูดหรือทำกับผม มีอะไรในตัวผมที่เปลี่ยนแปลงไป มีอะไรมากมายนอกตัวผมที่ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป และผมรู้สึกว่า อะไรที่ไม่เหมือนเดิมนี้ดีกว่าเดิม เป็นต้นว่า เดี๋ยวนี้ผมไม่ต้องไปที่ศูนย์การศึกษาพิเศษอะไรนั่น ที่มีแต่เด็กๆ ที่พูดไม่ได้ หรือ พูดไม่รู้เรื่อง ที่เป็นแต่ออทิสติกเหมือนผมแล้วครับ แต่ผมได้ไปโรงเรียนใหม่แล้ว โรงเรียนนี้รู้สึกจะดีกว่าโรงเรียนที่ผมเคยไปตอนที่ผมอยู่บ้านไผ่ ที่โรงเรียนใหม่นี่ ผมมีห้องเรียนที่สะอาดและสวยที่ไม่มีโต๊ะเก้าอี้ขาหักขาเกเก่าๆ มากองอยู่ด้านหลังเยอะๆ อีกแล้ว คุณแม่และครู ๆ ของผม บอกว่า โรงเรียนนี้ชื่อโรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยขอนแก่น (มอดินแดง) ที่โรงเรียนใหม่นี่ผมมีเพื่อนเยอะ มีกิจกรรมเยอะ มีคุณครูเยอะ นอกจากคุณครูอ้อยคุณครูต้อยและคุณครูอั๋นที่ผมคุ้นเคยแล้ว ก็ยังมีคุณครูใหม่ๆ อีกหลายคน ที่สำคัญ โรงเรียนใหม่ของผมนี้ ปีใหม่ปีนี้มีบริการให้นักเรียนทุกคน ได้ขึ้นปฎิทินเป็นนายแบบให้ครอบครัวเอาไปแจกใครๆ ผมจึงได้เป็นนายแบบขึ้นปฎิทินด้วย แล้วผมขอส่งความสุข หรือ สคส.ให้คุณด้วยนะครับ อยู่โรงเรียนนี้ผมมีห้องเรียนของผมที่อยู่กับเพื่อนๆ ที่เป็นออทิสติกเหมือนกันอีก 2 คน(รวมผมด้วยก็เป็น 3) คือ น้องปูนกับน้องฮ้ง น้องปูนพูดเก่งมากพูดซ้ำไปซ้ำมา น้องฮ้งผมยังไม่ค่อยได้ยินเขาพูด แต่ก็คงเหมือนผมคือพูดยังไม่ได้เก่ง และผมยังได้ไปเข้าห้องเรียนกับเพื่อนๆ ที่ไม่ได้เป็นออทิสติกอีกห้องหนึ่งด้วย ห้องนี้มีเด็กนักเรียนตัวเท่าๆ ผม เยอะมาก ผมชอบเพื่อนนักเรียนในห้องนี้ เพื่อนๆ ในห้องนี้ทำให้ผมรู้สึกว่าทั้งภายในตัวผมและภายนอกตัวผม มีอะไรๆ เกิดขึ้น ที่ทำให้ผม ''ไม่เหมือนเดิม'' ผมว่ามันดี และผมอยากเล่าให้คุณฟัง.... 5 January 2003 to be continue/ยังมีต่อ Last up date 5 January 2003 back to |
คลิกดูรายละเอียด |
|
โดย: งาน: งานห้องสมุด อ้างอิงแผนงาน : - อ้างอิงโครงการ : - แหล่งที่มา: http://www.autisticthailand.com/Amigrowup.htm |
| Vote | |
| เป็นประโยชน์ต่อผู้โพสต์เอง | ☆ ☆ ☆ ☆ ☆ |
| เป็นประโยชน์ต่อฉัน | ☆ ☆ ☆ ☆ ☆ |
| เป็นประโยชน์ต่อผู้ปกครอง | ☆ ☆ ☆ ☆ ☆ |
| เป็นประโยชน์ต่อนักเรียน | ☆ ☆ ☆ ☆ ☆ |
| มีประโยชน์ต่อทุกคน | ☆ ☆ ☆ ☆ ☆ |
 |
 |
